Feride Özmat bu öykü kitabında içsel dün­yasının kapılarını aralıyor. Yarattığı karakterlere kendine özgü elbiseler giydirip, öyküdeki usta­lığını mütevazı bir dille oluşturuyor. Okurun son sayfaya kadar heyecanla izleyeceği bir kitap... On beş öyküden oluşan kitapta kurgu derinliği de ayrıca fark ediliyor.
 
Kitaptan:
Her gece yatarken, kendisi ile randevulaşırdı. Sabahla randevulaşır gibi... Keşfetmekten hiç vazgeçemediği vahşi, amansız doğayla; koyu yeşil ormanlarda, kuru yaprakların üzerindeki o hışırtılı yürüyüşlerle ve hiç sahip olamadığı küçük koydaki mütevazı pansiyonun hayaliyle randevulaşır gibi...
Yeniden âşık olmayı istiyordu. İstiyordu ama kısıtlanmaktan da ürküyordu. Tüm Adalılar gibi o da özgürlüğüne düşkündü. Her bağlılık ise özgürlüğün etrafına çizilen bir sınırdı. Bağla­nılan kişileri ya da nesneleri kaybetme korkusu insanı çepeçevre sarıp olduğu yere zincirlerdi. Biliyordu. Beklentiler fazlalaştıkça hayaletler ürer; hayaletleri öldürmek için verilen tavizler geri dönüş yollarını tıkayıp insanı tutsak ederdi. Ve tutsaklık büyüdükçe korkular artar; korku­lar arttıkça beklentiler daha da çoğalırdı. Kısır bir döngüydü bu