yıllar kurutup bırakıyorsa içimizi artık, dilsiz
yüreklerle dolduğundan geceler, daha bir manidar,
üstünde gövdenin sesli hali olurken gündüz.
gece tüm camları sırlar. kalbini görmüyor mu insan?
artık aynaları hatırından çıkardığından. gözlerin
hep gündüz aleladeliği çabuk unutmak bakışı.
tek odalı evde kal, hâl diline geçmek isteyen
kimse. hem kendini gör hem gel kendine, orda
gece gündüz sınırsız aynalarda in sana bak.