Afşar Timuçin “Felsefeden Estetiğe” kitabında düşüncel bir sarmala götürüyor. Tepe lam­balarının altında okuyucuyu sorgularken bir yandan da ışıkla yol gösteriyor. On beş ana baş­lıkta topladığı konular şunlardır: Estetiğe felsefe gerekli mi? Sanatta kendi olmak. Ahlaktan şiire yol var mı, sanat eleştirir mi? Demokrasi inancı. İçimizde şeytan var mı? Dilin düşünceyi, düşüncenin dili belirlemesi. Şiir için zekâ yeterli mi? Yapıtın dili ya da anlam, bizim şiir dün­yamız, değer sorunu ve insanın geleceği. Erdem nedir? Tarihçinin sorumluluğu, aydın sorum­luluğu ve marx’çı düşünceye genel bakış.
Yazar kitabını önsözünde; “Bir ihtiyar öfkelinin temel kaygıları bunlar. Bütün kuralları ke­nara atıp insanı düşünceye yöneltmek: asıl amacımız bu olmalı” diye özetliyor.
Afşar Timuçin kendine özgü felsefi kalemiyle sizlere keyifli okumalar yaptırarak, gözle görülemeyen öğeleri fark etmenizde yardımcı oluyor.
Kitaptan:
Doğayı kandıramazsınız. Doğa size ödetir. Kimin hakkını yediyseniz ödetir, yalanlarınızı ödetir, saçmalıklarınızı ödetir. Siz ödemekle kalmazsınız, ço­cuklarınız da öder. Neden? Ço­cuklarımızın günahı ne? Çocuk­larınızın da size bakarak doğanın kandırılabilir bir şey olduğunu düşünürler de ondan. Yazı yaz­mak bir ahlaktır, sizden doğrular adına savaşmanızı bekler. Oysa siz kurnazsınız, doğrular adına savaşmanız gerekir mi? Siz doğ­rular adına savaşmayı aptalla­ra bırakmışsınız ve çok yüksek “mevki”lere gelmişsiniz. Hayırlı İşler!